ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...
Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...
2 σχόλια:
Λογια που βγαινουν απο την ψυχη.. Τοσος πονος..κι ομως, αυτες οι λεξεις δεν μπορουν παρα να συγκλονισουν οποιον τις ακουει..
την καλημερα μου..
{πραγματικα υπεροχο}
Να είσαι καλά κοπέλα μου, ο Άκης κι εγώ σ' ευχαριστούμε θερμά!
Δημοσίευση σχολίου