Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

Συντρίμμια αναμνήσεις...


Τα μάτια έχεις ανοιχτά, πονάς κι όλο δακρύζεις,
κοιτάς τριγύρω βιαστικά, τη μοίρα δεν ορίζεις...

Κάθε στιγμή μοιάζει κι αυτή με όνειρο φευγάτο,
τη μια πετάς στον ουρανό, την άλλη (εί)σαι στον πάτο...

Κι αν σε παλάτια γύρεψες ζωή για να τη ζήσεις
στην άμμο πάνω τα 'χτιζες, συντρίμμια αναμνήσεις...

Συντρίμμια αναμνήσεις...

Τώρα παλεύεις να σταθείς σε δανεικές αγάπες,
του ονείρου σου τροφή ξανά, αλήθειας αυταπάτες...

Κι αν σε παλάτια γύρεψες ζωή για να τη ζήσεις
στην άμμο πάνω έχτιζες, συντρίμμια αναμνήσεις...

Συντρίμμια αναμνήσεις...

3 σχόλια:

Sof είπε...

Συντριμμια αναμνησεις...
Ποσο δικιο εχεις...


Καλα Χριστουγεννα με αγαπη στην καρδια....

mantinada είπε...

Σ' ευχαριστώ kastrini μου,
είναι όμορφα όταν βλέπω σχόλια στο blog μου. Αισθάνομαι πως, τελικά, δεν είμαι και τόσο μόνη...

Ευχές για ένα σήμερα υπέροχο και ένα αύριο ονειρικό!!!

Καλό μας ξημέρωμα...

Unknown είπε...

http://www.etinarcadia-ego.blogspot.com/


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin