Συντρίμμια αναμνήσεις...

Τα μάτια έχεις ανοιχτά, πονάς κι όλο δακρύζεις,
κοιτάς τριγύρω βιαστικά, τη μοίρα δεν ορίζεις...

Κάθε στιγμή μοιάζει κι αυτή με όνειρο φευγάτο,
τη μια πετάς στον ουρανό, την άλλη (εί)σαι στον πάτο...

Κι αν σε παλάτια γύρεψες ζωή για να τη ζήσεις
στην άμμο πάνω τα 'χτιζες, συντρίμμια αναμνήσεις...

Συντρίμμια αναμνήσεις...

Τώρα παλεύεις να σταθείς σε δανεικές αγάπες,
του ονείρου σου τροφή ξανά, αλήθειας αυταπάτες...

Κι αν σε παλάτια γύρεψες ζωή για να τη ζήσεις
στην άμμο πάνω έχτιζες, συντρίμμια αναμνήσεις...

Συντρίμμια αναμνήσεις...