Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Εγώ τραγούδαγα τα βράδια στα σκυλάδικα...



Εγώ τραγούδαγα τα βράδια στα σκυλάδικα
σ' ένα χαμόγελο κρυμμένη και πουλούσα
μια καρδιά μικρού παιδιού και άδικα
μες στα σκοτάδια λίγο Φως αναζητούσα...

Μικρός ο κόσμος μου, στα μέτρα μου, ασήμαντος,
πώς να γεννήσει η μιζέρια ένα θαύμα,
μια λεπτομέρεια μονάχα εγώ του σύμπαντος,
μια υποχρέωση η ζωή μου κι ένα τάμα...

2 σχόλια:

thesikaleon είπε...

Τέλειο το τραγούδι με πολύ δυνατό στίχο...

Χρειαζόμαστε κάτι διαφορετικό γιατί έχουμε πήξει στην πολιτική συζήτηση.
την καλησπέρα μου

mantinada είπε...

Φωνάρα η Βιτάλη και το τραγούδι απίστευτο...
Από κείνα που μιλάνε στην Ψυχή όσων έχουν βιώσει καταστάσεις παρόμοιες...

Δε μιλάει απλά μέσα μου...
Φωνάζει..!

Να είσαι καλά,
καλό βράδυ...


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin