Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Θυμάσαι;


 Θυμάσαι κάποτε που ήμασταν παιδιά, 
 το πρώτο σκίρτημα, το πρώτο αίσθημά σου, 
 τότε που όνειρό σου είχες δυο φιλιά 
 και ανταπόδοση στον πρώτο έρωτά σου; 

 Θυμάσαι, πες μου, χίλιες νύχτες μοναξιάς, 
 σα να χωρούσαν όλες μέσα σ' ένα βράδυ, 
 εσύ επαίτης, μόνο αγάπη να ζητάς, 
 και μόνο σύντροφο σιωπή μα και σκοτάδι; 

Πρώτη φορά δεν είναι που αγαπώ 
 μα σαν την πρώτη τη φορά τα πάντα νιώθω, 
 σ' ένα σου βλέμμα θέλω να χαθώ, 
 τον έρωτά σου έχω τώρα μόνο στόχο! 

 Θυμάσαι που έλεγα "φοβάμαι ν' αφεθώ"; 
Πώς να σε νιώσω τόσο που είσαι μακριά μου... 
δύναμη όμως που να βρω ν' αντισταθώ 
όταν τη σκέψη κυβερνάς και την καρδιά μου; 

 Πρώτη φορά δεν είναι που αγαπώ 
 μα σαν την πρώτη τη φορά τα πάντα νιώθω, 
 σ' ένα σου βλέμμα θέλω να χαθώ, 
 τον έρωτά σου έχω τώρα μόνο στόχο!

Δεν υπάρχουν σχόλια:


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin