Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Αν αντέξω...


Αν αντέξω ακόμα ένα βράδυ
Μόνη μου σ’ αυτό το σκοτάδι
Αν τα μάτια κλείσω για λίγο
Κι έρθεις να με βρεις
Αν ζωή μου δώσεις και πάλι
Κάθε δάκρυ θα ‘ναι χαλάλι
Αν γυρίσεις, δε θα στο κρύψω,
Θα ‘χω αναστηθεί

Κάθε φορά που,
Κάθε φορά που,
Κάθε φορά που ψιθυρίζω τ’ όνομά σου,
Θέλω τ’ «Αντίο»
Κι όλα τα «Γειά σου»
Να τα διαλύσω , να ραγίσουν, να τα σπάσω.
Μα κάθε σκέψη,
Κάθε σου λέξη,
Είναι πληγή σε μια καρδιά που δε θ’ αντέξει.

Αν στα μάτια μου με κοιτάξεις
Και τ’ αντέξεις και δεν τρομάξεις
Αν κοντά μου έρθεις για λίγο
Τότε θα το δεις
Αν τα όρια ξεπεράσεις
Αν θα ζεις με δίχως προφάσεις
Αν τα όνειρα σου ‘χουν λείψει
Έλα να με βρεις

Κάθε φορά που,
Κάθε φορά που,
Κάθε φορά που ψιθυρίζω τ’ όνομά σου,
Θέλω τ’ «Αντίο»
Κι όλα τα «Γειά σου»
Να τα διαλύσω , να ραγίσουν, να τα σπάσω.
Μα κάθε σκέψη,
Κάθε σου λέξη,
Είναι πληγή σε μια καρδιά που δε θ’ αντέξει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin