Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Διαζύγιο...


Πόσο κουράστηκα να ζω
σε έναν κόσμο που "τρελό"
βαφτίζει όποιον κυνηγά τα όνειρά του...
Σε έναν κόσμο που "ντροπή"
δεν είναι, μόνο, η "σιωπή"
κι ας ξεπουλάει κάθε μέρα τα παιδιά του...

Δε θα πιστεύω σε θεούς,
θα ζω με δίχως πια φραγμούς,
θα υπερβαίνω των ορίων σας τα standard...
Δεν κάνω πια συμβιβασμούς,
δε θα ορίζομαι απ' αυτούς
που θέλουν κάτω να το βάλω απ' τα τριάντα...

Διαζύγιο λοιπόν απ' όλα παίρνω,
όσα φυλάκισαν το νου μου τόσα χρόνια...
Δε σας γουστάρω, άλλο πια δεν περιμένω,
ζωή πολύ έχω μπροστά μα όχι αιώνια...

Θέλω ελεύθερος να ζω,
να ανασαίνω, να πετώ,
να υπάρχω για ένα "σ' αγαπώ" ή να πεθαίνω...
Θέλω ν' ακούω την καρδιά,
να ξαγρυπνώ κάθε βραδιά
κι ας μ' έχετ' όλοι σας για πάντα ξεγραμμένο...

Διαζύγιο λοιπόν απ' όλα παίρνω,
όσα φυλάκισαν το νου μου τόσα χρόνια...
Δε σας γουστάρω, άλλο πια δεν περιμένω,
ζωή πολύ έχω μπροστά μα όχι αιώνια...

Δεν υπάρχουν σχόλια:


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin