Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Καρδιά μου υποφέρεις...


Καρδιά μου (υ)ποφέρεις...
"Ψυχή μου...", ρωτάς,
"...που να 'ναι Εκείνος
που τόσ(ο) αγαπάς;"

Της νύχτας σκοτάδι
κι απόψε φοράς...
Με δάκρυ και αίμα
ξανά με μεθάς...

Ονείρων παλάτια
χαμένα στο χθες
κι Ελπίδες κομμάτια,
κρυφές μας πληγές...

Σιωπές που ουρλιάζουν
και άδει(α) αγκαλιά...
"Πως θέλω να νιώσω
δικά σου φιλιά!"...

Καρδιά μου (υ)ποφέρεις...
"Ψυχή μου...", ρωτάς,
"...που να 'ναι Εκείνος
που τόσ(ο) αγαπάς;"

8 σχόλια:

Ίωνας είπε...

Εύγε, μπράβο σου!
Δημιούργησες μια ωραιότατη Ελεγεία κι έκανες κι ένα βήμα παραπέρα, έβαλες παρενθέσεις στα σωστά σημεία.
Τέλεια!
Άψογη!
e-ποκλίνομαι!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφο και αυτό. Νομίζω ότι κι αυτό, περιμένει μουσική...

Ελενα καπακιώτου είπε...

δεν εχω λογια να εκφραστω... ειναι τοσο ωραια.... και η αναρτηση σου τελεια... και οι φωτο.....


μπραβοοοοοοοοοοοοοοοοοο

mantinada είπε...

@Ωρίωνας...

Καλησπέρα "Δάσκαλε"!
Χάρηκα πολύ που πέρασες κι από εδώ ν' αφήσεις το σχόλιό σου παρά το γεγονός πως εμείς οι δυο τα λέμε κι αλλού.

Κάθε σου παρατήρηση είναι πολλή σημαντική για μένα καθώς με βοηθάει στο να βελτιώνομαι όσο μπορώ...

Να είσαι καλά φίλε μου,
καλό σου απόγευμα!

mantinada είπε...

@MpinelikoMistress...

Να είσαι καλά φιλενάδα,
η αλήθεια είναι πως είχα μια πρόταση για μελοποίηση και είναι κάτι που μου έδωσε ιδιαίτερη χαρά, ειδικά αυτή την εποχή που όλα είναι κάπως δύσκολα για μένα.
Αν και εφόσον έχω κάτι νεότερο πάνω στο συγκεκριμένο θέμα θα το μάθετε κι εσείς...

Φιλιά!

mantinada είπε...

@zinaa kapa...

Καλώς όρισες zinaa,
χαίρομαι που σ' άρεσε η δημιουργία μου!

Εύχομαι να τα λέμε συχνά,
καλό σου απόγευμα!

Black_BattleDragon είπε...

" Με δάκρυ και αίμα
ξανά με μεθάς..."

Και κάνει κάτι μεθύσια αυτό cocktail εε Μαράκι!!?....χμμ....αγαπημένο ποτό!!!

Να σαι καλά ρε καβουρίνα... ζωγράφισες πάλι ένα μελαγχολικό χαμόγελο στα χείλη μου...το κάνεις συχνά άλλωστε!!!

Φιλιά μικρή!!

mantinada είπε...

@BBD...

Καλέ μου φίλε,
θα προτιμούσα τα χαμόγελα που προκαλώ να είναι χαράς κι όχι μελαγχολίας, ειδικά σ' εσένα που τόσο πολύ μου έχεις σταθεί σε κάθε δική μου απελπισμένη στιγμή...

Δυστυχώς η γενικότερη κατάσταση στη ζωή μου δε μου επιτρέπει διαφορετικά συναισθήματα πέρα από εκείνα της μελαγχολίας, της απελπισίας, της παραίτησης...

"Like the poet needs the pain..." που λέει κι ο Bon Jovi. Μόνο που θα προτιμούσα να μην υπήρχε πόνος κι ας μην έγραφα ποτέ ξανά...

Να είσαι καλά φιλαράκι,
καλο βράδυ!


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin