Η απουσία ...αγιάτρευτη πληγή
Σε δέσαν' ενοχές του παρελθόντος
σε θάνατου αργόσυρτο ρυθμό
κι αδύνατο φαντάζει να ξεφύγεις,
αφήνεσαι στον άδικο χαμό...
Οι νύχτες σου γεμίσαν εφιάλτες,
σκοτάδι θα σκεπάζει τις στιγμές,
αγάπες, των ονείρων τρομοκράτες,
σε μάθανε να ζεις με εμμονές...
Τώρα ο χρόνος κυνηγά κάθε σου σκέψη,
η απουσία, αγιάτρευτη πληγή,
επιλογές σου που σ' έχουν καταστρέψει
και σ' έθαψαν βαθιά μέσα στη γη...
Κι εμένα, που μαζί σου αργοπεθαίνω,
δε γύρισες να δεις ένα λεπτό,
μ' άφησες, μόνη, εδώ να περιμένω,
σε δάκρυα - πελάγη να βουτώ...
Τώρα ο χρόνος κυνηγά κάθε σου σκέψη,
η απουσία, αγιάτρευτη πληγή,
επιλογές σου που σ' έχουν καταστρέψει
και σ' έθαψαν βαθιά μέσα στη γη...
16 σχόλια:
Μεταμεσονύχτια ποιητική έκφραση. Πάντα τα ωραία σου Μαράκι.
Εξαιρετικό κι’ αυτό.
Όμορφο!
Πρέπει να μελλοποιηθεί,
μπράβο mantinada!!!
@kuiper,
Γιάννη, φίλε μου, σχεδόν πάντα μεταμεσονύχτια είναι η όποια έκφρασή μου.
Είναι βλέπεις οι ώρες εκείνες που οι δρόμοι είναι έρημοι, το φεγγάρι και τ' αστέρια φωτίζουν τα όνειρά μου και μέσα στην ηρεμία της νυχτιάς έχω για συντροφιά μου το βλέμμα, την αγκαλιά, του δικού μου Ουρανού... Του Νεφελοβάτη μου!
Να είσαι καλά Γιάννη,
καλό σου βράδυ!
@ΧΩΡΙΑΤΗΣ,
αχ βρε Παναγιώτη...
Όμορφα τα λόγια σου...
Και τι δε θα 'δινα για να μπορέσω κάποτε να ακούσω κάποια από τις δημιουργίες μου "ντυμένη" με κάποια μελωδία...
Δεν κάνω όνειρα τρελά,
δεν είναι στους στόχους μου ραδιοφωνικές εκπομπές και πίστες κέντρων διασκέδασης...
Μια μελωδία απλή θα ήθελα να δώσει ζωή στις σκέψεις μου, για να μπορέσω να χαρίσω αυτό το τραγούδι σ' εκείνον που μου το ενέπνευσε, σ' εκείνον που αγαπώ περισσότερο κι απ' τη ζωή μου...
Τον Ουρανό μου!
Η αλήθεια είναι πως, το συγκεκριμένο, το φαντάζομαι σαν μια μπαλάντα. Και σα να έχω μια μελωδία γι' αυτό, αν και δεν είμαι μουσικός οπότε μην περιμένεις και πολλά πράγματα...
Θα περιμένω να δω την αντίδρασή του όταν ξυπνήσει και του το τραγουδήσω...
Ευτυχώς δεν έχει άμεση πρόσβαση σε ντομάτες και άλλα ζαρζαβατικά εκεί που βρίσκεται οπότε πάλι θα τη βγάλω καθαρή :p :)
Να είσαι καλά φίλε μου,
καλό σου βράδυ!
Καλησπέρα.
Μ΄αρέσουν αυτά που γράφεις με την ψυχή σου!
*Περνώ συχνά, ασχέτως αν δεν με "βλέπεις" πάντα.
Καλή δύναμη. Θα τα ξαναπούμε.
Την καλησπέρα μου Ζ.
Όλα όσα διαβάζεις από εμένα οφείλονται στα συναισθήματα που μπορεί και μου προκαλεί ένας Άνθρωπος...
Ο δικός μου Άνθρωπος!
Χαίρομαι που σε "είδα" σε ένα από τα περάσματά σου απ' το "σπιτάκι" μας...
Εύχομαι να σε ξαναδώ σύντομα!
Να είσαι καλά,
καλό βράδυ...
Κι εμένα, που μαζί σου αργοπεθαίνω,
δε γύρισες να δεις ένα λεπτό,
μ' άφησες, μόνη, εδώ να περιμένω,
σε δάκρυα - πελάγη να βουτώ...
AYTO TO MONAXIKO ´´PERIMENE´´.......!!!!
Τι κι αν περιμένω "έκπτωτε", τίποτα δεν αλλάζει. Η ζωή δε φτιάχτηκε για μένα, αυτό πλέον μπορώ να το πω με σιγουριά...
Δεν έχω πολλά να περιμένω πια, μόνο μια ελπίδα ίσως... έναν Παράδεισο βγαλμένο από τα όνειρά μου σαν φύγω από εδώ...
Έναν Παράδεισο με όσα θέλησα να έχω στη ζωή μα ποτέ δεν τα απέκτησα...
Καλό ξημέρωμα φίλε μου...
Πολύ δυνατό..
Μπράβο μαντινάδα μου!
τρυφερό και σκληρό μαζί
σαν γλυκό του κουταλιού περγαμόντο...
όμορφο!
Βασίλη,
σ' ευχαριστώ!
Με τιμά που πάντα έχεις κάτι καλό να πεις, είτε εδώ,
είτε αλλού :)
Pinelopi μου,
πολύ μου άρεσε η παρομοίωσή σου, σ' ευχαριστώ!
Άλλο ένα πολύ όμορφο ποίημά σου, από αυτά που ξυπνάνε θύμισσες και άλλα νοσταλγικά...
Αμα αφησω τη ξαδερφη μου να το διαβασει αυτο θα τρεχουμε παλι για χαπια.
Γιατιεχασε καποιoν, τον μοναδικο, σκοτωθηκε, αλλα οσα λεει αυτη 3 χρονια τωρα, με χιλιαδες λεξεις ή χιλιαδες σιωπες, τα λες σε ενα τραγουδι.
Καλο απογευμα Μαρια!
@gkou,
Γεωργία μου σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για το χρόνο σου,
να είσαι καλά,
καλό σου βράδυ!
@ΓΙΑΝΝΗΣ Κ.,
καλησπέρα Γιάννη,
πολύ δύσκολη η κατάσταση που περιγράφεις...
Εύχομαι να καταφέρει ξεπεράσει τον έντονο πόνο η ξεδέρφη σου και μπορεί να τον θυμάται πάντα με χαμόγελο κι αγάπη...
Να είσαι καλά,
καλό σου βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου