Θάλασσα δίχως Ουρανό,
νερό σ' ένα κανάτι,
να ξεδιψάσεις δε μπορείς,
γεμάτο είν' αλάτι...
Θάλασσα δίχως Ουρανό,
εικόνα δίχως χρώμα,
μουτζούρα πάνω σε χαρτί,
γλάστρα με δίχως χώμα...
Θάλασσα δίχως Ουρανό,
νύχτα χωρίς αστέρια,
σκοτάδι δίχως τελειωμό,
ζωή μες στη μιζέρια...
Θάλασσα δίχως Ουρανό
αν γίνω, θα πεθάνω,
χωρίς εσένα πλάι μου
να ζω, τί να το κάνω...
ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...
Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...
20 σχόλια:
Μπράβο, πολύ όμορφο! Μεταδίδει ατελείς εικόνες, όπως ο άνθρωπος χωρίς το σύντροφο του.
Μοναδικοί οι στίχοι σου.. και η ώρα και η στιγμή που το έγραψες κάνουν το αφιέρωμα ακόμα πιο σπουδαίο. Καλό σαββατόβραδο, να τον χαίρεσαι το Θοδωρή και Χρόνια του Πολλά
@παλ_Εύη,
αυτό ακριβώς ήθελα να δείξω Εύη,
το πως αισθάνομαι σαν είμαι μακριά από τον άνθρωπο που αγαπώ...
Και σήμερα είναι ακόμα πιο έντονο αυτό μιας και γιορτάζει το όνομά του κι εγώ δε μπορώ να βρίσκομαι κοντά του...
Να είσαι καλά,
σ' ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες εδώ,
καλό σαββατοκύριακο...
@Βασίλης,
φίλε μου η ώρα που το έγραψα είναι από τις συνηθισμένες για μένα κι εκείνον.
Οι ώρες που το σκοτάδι είναι βαθύ,
που μόνο μια αγκαλιά να το ξορκίσει μπορεί,
οι ώρες εκείνες που στου Μορφέα τα χέρια αφήνονται οι άλλοι,
είναι για εμάς ώρες ανάγκης μιας και δε μπορούμε να είμαστε μαζί...
Κι έτσι, μέσα στη σιγαλιά της νύχτας, αποζητάμε τη φωνή ο ένας του άλλου, την επαφή που η απόσταση μας στερεί...
"Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν το ξημέρωμα..."
Εύχομαι το ξημέρωμα να μην αργήσει άλλο...
Το σκοτάδι έχει αρχίσει να με τρομάζει...
Να είσαι καλά Βασίλη,
καλό σαββατοκύριακο!
θαλασσα διχως ουρανο,
νυχτα χωρις αστερια,
να δης, δεν σου το ευχομαι
κι αδεια τα δυο σου χερια
ειναι μεγαλες οι πληγες
που τα κενα αφηνουν,μα
του μελλοντος μας οι βουλες
τον πονο απαλυνουν
Καλό βράδυ Μαρία.
Αρτιότατο και αρμονικότατο.
Έχεις πολύ ωραίο θέμα και εξαιρετική αποτύπωση.
Παρόμοιάζεις πολύ όμορφα καθώς δεν κάνεις χρήση του "σαν", το αφήνεις να το κάνουμε εμείς επαγωγικά.
Θεωρώ καλλίτερο σημείο τον στίχο "γλάστρα με δίχως χώμα." καθώς η ποιητική σου δημιουργικότητα μετατρέπει μια αδόκιμη χρήση της γλώσσας σε κάτι οικείο που δεν ξενίζει (αναφέρομαι στο "με δίχως"). Εδώ φαίνεται πως η ποίηση υποτάσσει την γλώσσα χωρίς να την αλλοιώνει.
Το επισημαίνω γιατί ενώ στην καθημερινότητά μας δεν ευσταθεί μια φράση του τύπου : "ήρθε με δίχως αμάξι" στην ποίηση αυτό μετασχηματίζεται σε κάτι αποδεκτό. Κατ' αυτόν τον τρόπο δίνεις ιδιαίτερη έμφαση στην απουσία ενός πράγματος.
@armagedon,
μακάρι η ευχή σου να πιάσει φίλε μου,
χρόνια σου πολλά και για τη γιορτή σου,
καλό βράδυ!
@Ωρίωνας,
φίλε μου οι γνώσεις σου επί της στιχουργικής είναι πολλές και με βοηθάνε να γίνομαι καλύτερη...
Να είσαι πάντα καλά,
καλό σου βράδυ!!
Ξέρεις Μαράκι, τελικά νομίζω δεν ήταν τυχαία η επιλογή των χαϊδευτικών σας.
Η θάλασσα χωρίς την ύπαρξη του ουρανού θα ήταν απλά μια μεγάλη μπανιέρα:PP...όπου το νερό άχρωμο και αδιάφορο θα ήταν...βλέπεις ό Ουρανός είναι αυτός που τις χαρίζει τα χρώματα της!!
Κάι όσο για τον ουρανό, τι θα ήταν χωρίς τα σύννεφα;...χωρίς τον άνεμο;...χωρίς την βροχή;...βλέπεις όλα αυτά η Θάλασσα είναι που του τα χαρίζει!!
Οι στίχοι σου ακριβώς αυτή την ανάγκη που έχουν ο ένας τον άλλον, για να είναι ολοκληρωμένοι, αποδίδουν...υπέροχα!!!
Εμ και πως θα γινόταν διαφορετικά...αφού ακόμα και η Φυσική σας θέλει μαζί!!:PP
Φιλιά Μικρή!!
Υ.Γ. Και αν και λιγάκι καθυστερημένα...να χαίρεσαι τον Ουρανό σου Μαράκι...και να τον χαίρεσαι για πολλά χρόνια ακόμα..με πολύ ευτυχία και αγάπη!!
Καμιά φορά όταν δύο ψυχές μοιάζουν τόσο, και τους συνδέει ένα όμορφο συναίσθημα η απόσταση εκμηδενίζεται. Από την άλλη γίνεται εντονότερη η απουσία. Το ένα συναίσθημα παλεύει το άλλο , όπως ένα κύμα που καλύπτεται από το επόμενο και αυτό με τη σειρά του από ένα άλλο..
Να ΄στε παντα καλά και η αγάπη σας ΜΙΑ θάλασσα να σας αγκαλιάζει!
Έρωτας... κρασί της αγάπης
και ένα πουκάμισο θαλασσί!
Έρωτας,ο ασπασμός των αγγέλων στα άστρα!
Θάλασσα χωρίς ουρανό
άστρα χωρίς προορισμό
να ψάχνουν το άλλο τους μισό!
@BBD,
φιλαράκι μου, πολύ μου άρεσε που έκανες το nick σου τρία γράμματα μόνο... Είχα βαρεθεί να γράφω ρε γμτ, η μισή μου απάντηση ήταν το "όνομά" σου :p
Χαίρομαι που σου άρεσε και που μπόρεσες να δεις ακριβώς τις εικόνες που είχα στο μυαλό μου...
Πως θάλασσα κι ουρανός είναι ένα όσο ξέχωρα κι αν φαντάζουν σ' εμάς που τ' αντικρίζουμε...
Εύχομαι να πήγαν όλα καλά με τις εξετάσεις σου, άντε γιατί μου κάηκε η αντίσταση στο θερμοσίφωνο και χρειάζομαι ηλεκτρολόγο επειγόντως :))
Καλό βράδυ φιλαράκι,
φιλιά...
@ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ,
είναι δύσκολο όταν ο άνθρωπός σου βρίσκεται μακριά σου, όταν έχεις ανάγκη από ένα του βλέμμα για να νιώσεις πως ζωντανός είσαι μα είναι αδύνατο να το 'χεις...
Προς το παρόν τα καταφέρνουμε,
21 μήνες μαζί (Αθήνα-Κρήτη)!
Εύχομαι να αντέξουμε αρκετά ώστε να δούμε τα κοινά μας όνειρα να πραγματοποιούνται...
Να είσαι καλά ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ,
καλό σου βράδυ!
@EL.ZIN. φίλοι μου,
χαίρομαι πολύ που σας βλέπω στο "σπίτι" μου και μάλιστα σε μια δημιουργία μου που σημαίνει τόσα πολλά για μένα...
"Θάλασσα δίχως ουρανό
άστρα χωρίς προορισμό
να ψάχνουν το άλλο τους μισό!"
Έτσι αισθάνομαι και μόνο στη σκέψη πως θα υπάρξει στιγμή που δε θα είμαι στο πλάι εκείνου που λατρεύω...
Σας ευχαριστώ που με τιμήσατε με την παρουσία σας,
καλό σας βράδυ!
Καλημέρα Μαράκι,
Όμορφα πρωινά χρώματα απ' τις όμορφες σκέψεις σου. Εύστοχα δίνεις την σημασία του ουρανού και της θάλασσας μέσα απο τα αναγκαία στολίδια που απαρτίζουν αυτά τα δυο άκρα. Όμορφες εικόνες, μελωδικότητα και το αποτέλεσμα πανέμορφο γαλανό αεράκι.
Ωδη στην αναγκαιότητα της συνύπαρξης...
Μπραβο θα σου πω συμφωνόντας με οτι θετικό προυπήρξε εδω...
"Θάλασσα δίχως Ουρανό,
νερό σ' ένα κανάτι,
να ξεδιψάσεις δε μπορείς,
γεμάτο είν' αλάτι..."
και μόνο αυτό το τεράστιχο είναι ικανό να το θεοποιήσει αυτό το υπέροχο ποίημά σου!!!
Το μπράβο μου ... το θεωρώ πολύ λίγο...
Να 'σαι πάντα καλά, να γράφεις τέτοια διαμαντάκια!!!!!!!
@Aganippi,
την καλημέρα μου φιλενάδα!
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
@lampros,
έντονη η αίσθηση της αναγκαιότητας της συνύπαρξης
όταν έρωτας κι αγάπη ενώνει δυο ανθρώπους...
Κι όταν η συνύπαρξη αυτή κινδυνεύει ακόμα πιο έντονο
κάθε συναίσθημα...
Να είσαι καλά Λάμπρο,
καλημέρα!
@ivikos,
με σκλαβώνουν λόγια σαν και τα δικά σου,
καλώς σε βρήκα στις "Αναμνήσεις",
να είσαι καλά,
καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου