Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Η Αγάπη του Ανθρώπου...


Πάουλο Κοέλο

Σαντιάγο… ο Αλχημιστής!
Ένας άνθρωπος ψάχνει το πεπρωμένο του και μετατρέπει το «κάρβουνο» σε «διαμάντι»… Τότε μου φάνηκε πως, ο χρόνος έμεινε ακίνητος και γιγαντώθηκε μέσα του η Ψυχή του κόσμου.

Την κοίταξε στα μάτια της τα μαύρα και είδε ότι τα χείλη της δίσταζαν ανάμεσα σε ένα χαμόγελο και στην σιωπή κι εκείνη την στιγμή, ο Σαντιάγο , ένιωσε πως, είχε μάθει την γλώσσα που μιλούσε ολόκληρος ο κόσμος, την γλώσσα που, ο καθένας πάνω στην γη, καταλαβαίνει στην καρδιά του.

Ήταν ο έρωτας!
Κάτι πιο αρχαίο από την ανθρωπότητα.
Κάτι πιο αιώνιο από την έρημο.…

Οι γονείς του του έλεγαν πριν ερωτευτεί να γνωρίσει τον άλλον πολύ καλά. Ίσως όμως, όσοι το έλεγαν αυτό, να μην είχαν μάθει ποτέ την παγκόσμια γλώσσα.

Γιατί όταν ξέρεις αυτή την γλώσσα είναι εύκολο να καταλάβεις ότι κάποιος στη μέση της έρημου, ή σε μια μεγάλη πόλη, σε περιμένει…
Κι όταν δυο άνθρωποι συναντιούνται και τα μάτια τους σμίγουν, το παρελθόν και το μέλλον χάνουν την σημασία τους.
Υπάρχει μόνο εκείνη η στιγμή και η απίστευτη βεβαιότητα ότι τα πάντα κάτω από τον ήλιο είναι γραμμένα από ένα μόνο χέρι.
Είναι αυτό το χέρι που ξυπνάει τον έρωτα και δημιουργεί μια δίδυμη ψυχή, για κάθε άνθρωπο στον κόσμο.
Χωρίς αυτό τον έρωτα τα όνειρά μας δεν θα είχαν κανένα νόημα…

-Πώς να εμβαθύνω στην έρημο?

Να ακούς την καρδιά σου.
Εκείνη τα ξέρει όλα, επειδή προέρχεται από την Ψυχή του κόσμου και μια μέρα θα ξαναγυρίσει εκεί…

Οι άνθρωποι φοβούνται ν’ακολουθήσουν τα όνειρά τους, τα πιο σημαντικά, επειδή φοβούνται μήπως και δεν είναι άξιοι ή μήπως δεν τα καταφέρουν να τα πραγματοποιήσουν…
Πες την καρδιά σου ότι ο φόβος της μήπως πονέσει είναι χειρότερος από τον ίδιο τον πόνο.
Κι ότι καμία καρδιά δεν πονάει ποτέ όταν πηγαίνει να αναζητήσει τα όνειρα της επειδή κάθε δευτερόλεπτο της αναζήτησης είναι μια συνάντηση με το θεό και την αιωνιότητα…
Και κάθε αναζήτηση τελειώνει με μια δύσκολη δοκιμασία του νικητή!

Η πιο σκοτεινή ώρα της νύχτας είναι λίγο πριν ξημερώσει...

Πότε ερωτευτήκαμε έτσι …για τελευταία φορά;



**Ευχαριστώ θερμά τους φίλους EL.ZIN. που μου έδωσαν την άδεια να αναδημοσιεύσω το παραπάνω κείμενό τους**

7 σχόλια:

mantinada είπε...

Αφιερωμένο σε όλους όσους την είδαν, την ένιωσαν, μα δεν τόλμησαν να τη ζήσουν...
Εκείνη την Αγάπη, τη μία, την αληθινή...

Αφιερωμένο σ' εσένα Ουρανέ μου...

117 είπε...

πραγματικά πολύ όμορφη ανάρτηση... διαβάζοντάς την ένιωσα σαν να ήταν γραμμένη για μένα... και την αγάπη που δεν τόλμησα να ζήσω...
να είσαι καλά!

mantinada είπε...

Να τη διαβάσεις ξανά και ξανά 117,
μέχρι να νιώσεις πως δεν αξίζει να αφήνεις την αγάπη να χαθεί στο βωμό του φόβου, της ανασφάλειας, της ενοχής...

Είναι απίστευτος ο πόνος που αισθάνεται εκείνος που αγαπάει και τολμά να διεκδικήσει τα όνειρά του όταν ο άνθρωπός του διστάζει, αμφιβάλλει, φοβάται...

Ζήσε κάθε σου συναίσθημα φίλε μου,
ζήσε το!!!

Εύχομαι η προτροπή μου σ' εσένα να φτάσει κι αλλού,
εκεί που εγώ ονειρεύομαι...

Να είσαι καλά 117,
καλό σου βράδυ!

EL.ZIN είπε...

Εμείς σε ευχαριστούμε
για τις αγάπες και τους έρωτες
της καρδιάς
που μοιραζόμαστε...μαζί
σε αυτό τον δρόμο της ερήμου,
της νύχτας και της αυγής
της ροδοδάκτυλης και της αστραφτερής!

mantinada είπε...

Σας ευχαριστώ EL.ZIN. για την παρουσία σας στο χώρο μας...

Μας τιμάτε!!

Καλό σας βράδυ!

Vassilis είπε...

"Η πιο σκοτεινή ώρα της νύχτας είναι λίγο πριν ξημερώσει.."
Να μια ωραία παρηγοριά για να ενθαρρύνουμε όσους γνωρίζουμε που δοκιμάζονται.
Πολύ ωραία η ανάρτηση.
Και το βιβλίο του Κοέλο επίσης είναι εξαιρετικό.

mantinada είπε...

Τα εύσημα στους EL.ZIN. που έγραψαν αυτό το υπέροχο κείμενο και μου έδωσαν το ελεύθερο να το αναρτήσω στο ιστολόγιό μου...

Να είσαι καλά Vassilis,
την καλημέρα μου!


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin