Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

Όνειρα γλυκά, μελένια...


Μ' άφησες λοιπόν...
Συντροφιά σου ο Μορφέας τώρα θα 'ναι...
Να σε κοιτά...
Με μάτια που να μου ανήκουν θα 'θελα ...

Να σε φυλάει, όπως του ζήτησα...
Από εφιάλτες, που ποτέ τον εαυτό μου να προφυλάξω δεν κατάφερα...
Από Θεούς και Δαίμονες, στοιχειά του παρελθόντος...
Καθώς η σκέψη, ανοχύρωτη, στο κενό παραδίνεται...

Κι όνειρα, γλυκά, μελένια, όπως του παρήγγειλα...
Στις οθόνες του μυαλού σου θα προβάλει...

Γεμίζοντας χαμόγελα το άδειο σου δωμάτιο...
Σαν ηλιαχτίδες, που κοφτερά σπαθιά θυμίζουν...
Ξεσκίζοντας την ερημιά του σκότους που την κλίνη σου τυλίγει...
Αφήνοντάς σε ήρεμο...
Σε απαστράπτων, φως γαλήνιο, λουσμένο...


8 σχόλια:

Black_BattleDragon είπε...

Χμμμ...ένας γλυκός αποχαιρετισμός...με συνοδεία ευχές και προσευχές...που ποτέ δεν θα ζητούσες για τον εαυτό σου, αλλά που δίνεις ακόμα και την ύστατη στιγμή απλόχερα....σε αυτόν που συμπληρώνει την ψυχή σου...ακόμα και οταν λείπει!! Και επειδή μόυ θύμισε πολύ ένα δικό μου σου παραθέτω απόσπασμα...

"Καληνύχτα σου καλή μου
και δυό όνειρα γλυκά,
εύχομαι να 'ρχονται τα βράδια να σε παίρνουν αγκαλιά.
Τώρα πιά που κάθε βράδυ δεν θα σου στέλνω μιά ευχή,
αλλά όσα θέλω να 'χεις,
στο Θεο...σαν προσευχή!

Πολλα φιλιά Μαράκι

mantinada είπε...

Την καλησπέρα μου Δημήτρη,
πολύ όμορφη και η δική σου προσ-ευχή...
Εύχομαι να εισακουστούν και των δυο μας γιατί μέσα από την καρδιά μας τις κάναμε και γεμάτες αγάπη είναι...

Καληνύχτα "Φτερωτό Δρακόψαρο",
ΟΥΓΚ!!

:p

Nefelovatis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
mantinada είπε...

Για σένα και για μένα κάθε ευχή που κάνω Θοδωρή μου...
Για σένα και για μένα αγάπη μου...

Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Γλυκόπικρο μα και νοσταλγικό.. Παρόλη τη μοναξιά, Αγάπη και Φως γεμάτο.. Με μια αγάπη που την ψυχή σα βάλσαμο γαληνεύει και τους εφιάλτες ηλιόλουστα σε τοπία μετουσιώνει..

Απλά υπέροχο.

Καλό σου βράδυ Μαρία μου, και συνέχισε φως στα όνειρα να σκορπάς.

mantinada είπε...

γνωρίζεις πως αισθάνομαι και τι είναι αυτό που στο μελάνι της πένας μου δίνει ζωή...
Να είσαι καλά για όλα, σχόλια και μη, κι εύχομαι όλοι όσοι αναζητούν λύτρωση στη ζωή τους να τη βρουν σύντομα...

Ανώνυμος είπε...

Εύχομαι καλό βράδυ Μαρία μου, και συνέχισε φως στα όνειρα να σκορπάς.

Κι ελπίζω η ευχή τη δύναμη να έχει να σκορπίσει και των δικών σου τα σκοτάδια.. Και να πας στα σύννεφα ψηλά εκεί που όλα είναι δυνατά..

Φιλιά…

mantinada είπε...

Πολύ θα το 'θελα να φτάσω ψηλά...
Μα, όσο η Θάλασσα αδύνατο τον Ουρανό ν' αγγίξει είναι, όταν παραδομένη αισθάνομαι πως είμαι, έρμαιο ενοχών αδίστακτων, όταν τα μάτια φοβάμαι να κλείσω γιατί τις πόρτες διάπλατα ανοίγω του μυαλού μου, όχι στο Μορφέα μα στον άλλο, το Φοβήτωρα, τότε πες μου, πώς; Πώς ψηλά να φτάσω μάτια μου...

Πώς...


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin