Σκοτάδι, απύθμενο κενό...
Κι αν είν' η παγωνιά της νύχτας, δε γνωρίζω,
εκείνη που τα σωθικά μου σκίζει...
Ή αν της μοναξιάς η ανάσα είναι που, σύριζα,
την ψυχή μου σε κομμάτια τεμαχίζει...
Ένα γνωρίζω,
κάθε που την απελπισία στο βλέμμα σου θυμάμαι...
Ένα,
σαν αγκαλιά με μια φωτογραφία σου κοιμάμαι...
Πως της ανάγκης έρωτας ποτέ σου δεν υπήρξες...
Πως της αγάπης σύμμαχος επέλεξες να είσαι...
Κι όταν ψυχή και σώμα ήταν ένα,
φόβο δεν είχε πια κανείς μας για κανέναν...
Δεν είναι φλόγα αυτό που καίει τη ζωή μου...
Είναι σκοτάδι, καταχνιά, ένα απύθμενο κενό
που βούτηξα ψυχή μου...
Να σώσω ότι αγάπησα πιο πάνω απ' τη ζωή μου...
Ν' αγγίξω μέσα σου, ξανά, να βρω την ύπαρξη μου...
Δως μου το χέρι σου, μαζί, για να σωθούμε...
Δως μου φτερά, ξανά, ψηλά για ν' ανεβούμε..
εκείνη που τα σωθικά μου σκίζει...
Ή αν της μοναξιάς η ανάσα είναι που, σύριζα,
την ψυχή μου σε κομμάτια τεμαχίζει...
Ένα γνωρίζω,
κάθε που την απελπισία στο βλέμμα σου θυμάμαι...
Ένα,
σαν αγκαλιά με μια φωτογραφία σου κοιμάμαι...
Πως της ανάγκης έρωτας ποτέ σου δεν υπήρξες...
Πως της αγάπης σύμμαχος επέλεξες να είσαι...
Κι όταν ψυχή και σώμα ήταν ένα,
φόβο δεν είχε πια κανείς μας για κανέναν...
Δεν είναι φλόγα αυτό που καίει τη ζωή μου...
Είναι σκοτάδι, καταχνιά, ένα απύθμενο κενό
που βούτηξα ψυχή μου...
Να σώσω ότι αγάπησα πιο πάνω απ' τη ζωή μου...
Ν' αγγίξω μέσα σου, ξανά, να βρω την ύπαρξη μου...
Δως μου το χέρι σου, μαζί, για να σωθούμε...
Δως μου φτερά, ξανά, ψηλά για ν' ανεβούμε..
7 σχόλια:
Πως της ανάγκης έρωτας ποτέ σου δεν υπήρξες...
Πως της αγάπης σύμμαχος επέλεξες να είσαι...
Κι όταν ψυχή και σώμα ήταν ένα,
φόβο δεν είχε πια κανείς μας για κανέναν...
Την ουσία του έρωτα, της αγάπης, της ζωής περιγράφεις σ αυτό..
Και όταν υπάρχει, όταν γίνεται αυτό, τότε και τα φτερά στους ώμους ξεδιπλώνονται..
Και πετάς, και πας για κει που ονειρεύεσαι, για κει που λαχταράς..
Καλό ξημέρωμα Μαρία μου...
Ναι, Νεφελοβάτη μου, έτσι ακριβώς...
Σ' αιθέρες που πρωτόγνωροι για μένα είναι και παραδείσους που ποτέ δεν ήλπιζα πως θα γνωρίσω, για 'κει έχω ανοίξει τα φτερά μου και χαίρομαι που μόνη μου δεν είμαι...
Εσύ;
Το ένιωσες ποτέ σου όπως εγώ;
Είστε τρελοί για δέσιμο...
Ο έρωτας δεν ζει στ'αλήθεια, μόνο στα παραμύθια...
Καλά καλά, πάω να παίξω πουθενά αλλού!
Νά'στε καλά :)
Δεν αρνήθηκα ποτέ πως είμαι τρελή για δέσιμο,
μα ο έρωτας ζει, αυτός μας οδηγεί
Κι αν έχεις δίκιο για τα παραμύθια, όλα καλά,
να συστηθώ λοιπόν...
"Σταχτοπούτα" χαίρω πολύ!!
Α, και ερωτεύτηκα σα μικρό κοριτσάκι κι εγώ...
Όχι τον πρίγκηπα, ως επιβάλλεται όμω,ς μα κάποιον γνωστό σου...
"Δον Κιχώτης" τ' όνομά του, τον γνωρίζεις, έτσι δεν είναι;
Αν σου βρίσκεται πάντως το τηλ. κάποιου καλού ψυχιάτρου στείλτο μου να το 'χω, που ξέρεις, ίσως και να φανεί χρήσιμο εν τέλει...
Να είσαι καλά Γιώργο...
Καλό σου ξημέρωμα...
Μπα, μια καλή ινδιανοσυζήτηση χρειάζεσαι και θα γίνεις περδίκι!
Καλά ξημερώματα
Παρα-μύθια, μύθοι και «πραγματικότητα».. Ποιο τ’ αληθινό και πιο το ψέμα..;
Μύθο λέγανε και του Ομήρου την Ιλιάδα, μέχρι που αποδείχτηκε πραγματικότητα πως είναι. Παραμυθά λέγανε και τον Λεονάρδο όταν οραματιζότανε φτερά που θα πήγαιναν τον άνθρωπο στα σύννεφα ψηλά. Ονειροπαρμένος κι ο Γαλιλαίος κι αιρετικός σαν έλεγε «Κι όμως Γυρίζει!!!». Φαντασιόπληκτος κι ο Κολοκοτρώνης σαν ύψωνε της επανάστασης σημαία..
Καλά ναι ξέφυγα πάλι, μα είναι κάτι που μου συμβαίνει μαζί σου. Και χαίρομαι γι’ αυτό..
Αυτό που ξεκίνησα να λέω είναι πως και γω θέλω να ζω σε μια πραγματικότητα που τ’ όνειρο να μέρος της ζωής και όχι ένας ακόμα μύθος.
Καλή σου νύχτα κι όνειρα γλυκά..
Υ.Γ. Και ένα φροντιστήριο για τους Ινδιάνους σου χρειάζεται ομολογουμένως. Οπότε το επόμενο που θα γράψω σε κείνους θα αναφέρεται
Χμμμ...πολλά θα μπορούσα να πω....για την ουσία του έρωτα... για το πεπλεγμένο της μορφής του μεταξύ μύθου και πραγματικότητας...για τήν ομορφιά και την ουσία που κρύβουν οι στίχοι σου Μαράκι...αλλά νομίζω ότι τελικά, μετά από την τροπή που έχει πάρει η όλη συζήτηση....ένα θα πω....ΟΥΓΚ!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου