Η καρδιά δε μένει πια εδώ...

Σιωπή και σκοτάδι...

Σ' ένα δωμάτιο μικρό...

Της μοναξιάς μου καταφύγιο...

Σιωπή που η φωνή σου κομματιάζει...

Σκοτάδι που τα μάτια σου φωτίζουν...

Κι ένα δωμάτιο που σπίτι μου δε νιώθω πια...

Γιατί η καρδιά δε μένει πια εδώ...

Εκείνη πίσω έμεινε...

Σ' ένα δωμάτιο μικρότερο...

Φλόγες μικρές γεμάτο...

Εφιάλτες μεγάλους να καίνε...

Μυρωδιά κεριού που λιώνει...

Τοίχοι ποτισμένοι ιδρώτα...

Κι ένα κύμα άγριο σ' ένα κρεββάτι θάλασσα...

Να γαληνεύει σώμα και ψυχή...

Η ανάσα σου καυτή...

Τα κύτταρά μου τα νεκρά ζωντάνεψε...

Θείο δώρο η αγκαλιά σου...

Μέσα της χάθηκα...

Ξανά τον εαυτό μου βρήκα...

Σταγόνες βροχή κυλούν στο τζάμι...

Στο ρυθμό της χτυπά η καρδιά...

Κρασί λευκό της στιγμές μας μέθυσε...

Του τσιγάρου σου ο καπνός τα όνειρά μας τύλιξε...

Στον καπνό ενός τσιγάρου άλλου τώρα αφήνομαι...

Την αγκαλιά σου αναζητώ...

Οξυγόνο απ' την ανασά σου...

Ζωή απ' τ' άγγιγμά σου...

Ονειρεύτηκα μαζί σου...

Την Πραγματικότητα...

Διεκδικώ το δικαίωμα λοιπόν...

Να τη ζήσω...

Πλάι σου...

Στο δικό μας Παράδεισο...

Ανάσα μου...