Η βροχή άργησε μια μέρα...

Επιτέλους, μύρισε φθινόπωρο...
Η βροχή σήμερα πέφτει από το πρωί σχεδόν ασταμάτητα!
Κι όμως, αυτή η βροχή, που όλοι περιμέναμε εδώ και καιρό, άργησε μια μέρα!

Τετάρτη, 6/10/2010, ώρα 7 μ.μ.

Μόλις είχα σχολάσει από τη δουλειά και, αφού είχα παρεί τα παιδιά μου από το φροντιστηρίο των αγγλικών, βρισκόμουν στο δρόμο προς το σπίτι μου όταν είδα καπνούς να υψώνονται στον ορίζοντα, βόρεια, προς την περιοχή "Ποταμός" στα Μάλια.
Στην ατμόσφαιρα ήταν διάχυτη η μυρωδιά καμένου πλαστικού και παντού γύρω μας βλέπαμε βροχή από αποκαΐδια να πέφτει. Η κούρασή μου ήταν μεγάλη αλλά η περιέργεια αποδείχτηκε μεγαλύτερη οπότε και βρεθήκαμε στον τόπο της πυρκαγιάς.



Η αρχική εστία φαινόταν να είναι πίσω από τις εγκαταστάσεις ξενοδοχειακής μονάδας η οποία βρίσκεται λίγα μόλις μέτρα από τις καλαμιές της περιοχής. Στο δρόμο, έντρομοι, οι διαμένοντες στην ξενοδοχειακή μονάδα τουρίστες, αλλά και Έλληνες, κάτοικοι της περιοχής, να παρακολουθούν τις φλόγες να κατακαίουν τη βλάστηση του υδροβιότοπου, ανήμποροι να προσφέρουν οποιαδήποτε ουσιαστική βοήθεια.





Ευτυχώς ο καιρός ήταν με το μέρος όσων οι περιουσίες τους βρίσκονται στην περιοχή. Η άπνοια η οποία επικρατούσε βοήθησε σημαντικά στο να εξαπλωθεί η πυρκαγιά μόνο στις καλαμιές και όχι να απειλήσει σπίτια και καταστήματα. Δεν ήταν όμως και με το μέρος της πανίδας της περιοχής...





Θυμάμαι, όταν πήγαινα ακόμα στο δημοτικό σχολείο, είχε συμβεί ανάλογο περιστατικό. Και τότε η φωτιά είχε εξαπλωθεί στις καλαμιές και είχε αφήσει γυμνή από ζωή και βλάστηση την περιοχή. Θυμάμαι λοιπόν που, οι δάσκαλοί μας, μας έλεγαν πως η περιοχή είναι γεμάτη από χελώνες, αγριόπαπιες αλλά και διάφορα άλλα πουλιά, αποδημητικά ως επί το πλείστον που ξαποσταίνουν για λίγες μέρες πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους για πιο θερμά κλίματα.
Τι απέγιναν χθες όλα αυτά τα ζωντανά;
Ποιος νοιάστηκε, ποιος ενδιαφέρθηκε για την τύχη τους;
Δυστυχώς ΚΑΝΕΙΣ! Όλοι ασχολήθηκαν με τη διάσωση των κτιρίων εκείνων που -ίσως- να ήταν οι υπεύθυνοι για την πυρκαγιά!



Οφείλω να πω πως η παρουσία της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας ήταν άμεση και καταλύτικη καθώς, παρά το γεγονός πως η πρόσβαση εντός του υδροβιότοπου είναι σχεδόν αδύνατη, κατάφεραν να ελέγξουν την πυρκαγιά και να την περιορίσουν με αποτέλεσμα να πάψει την καταστροφική της πορεία λίγες ώρες αργότερα.









Πέμπτη, 7/10/2010, ώρα 6 μ.μ.

Οι εικόνες της επόμενης μέρας μόνο θλιβερές μπορούν να χαρακτηριστούν καθώς το μόνο που έχει απομείνει από τον, άλλοτε ολοζώντανο, υδροβιότοπο της περιοχής είναι τα αποκαΐδια του.



Δεν έχω πολλά περισσότερα να πω, πέρα από το να εκφράσω τη θλίψη μου για την αδιαφορία και την αμέλεια ορισμένων από εμάς -ή και όλων μας- και να ευχηθώ να αναρρώσει γρήγορα η περιοχή από την πληγή που της προκαλέσαμε όπως επίσης και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι της καταστροφής (το έργο του ανακριτικού τμήματος της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας θα είναι πολύ πολύ εύκολο αν πραγματικά υπάρξει ενδιαφέρον για την ανακάλυψη και τιμωρία των υπαιτίων)!