tag:blogger.com,1999:blog-2275774549828676736.post1117741456531734739..comments2023-11-03T15:17:52.965+02:00Comments on ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ...: "Ή ταν ή επί τας!"mantinadahttp://www.blogger.com/profile/17466182443152870849noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-2275774549828676736.post-64069518139871957982009-02-26T01:12:00.000+02:002009-02-26T01:12:00.000+02:00Δεν είναι τα δικά μου μάτια, Νεφελοβάτη μου, που σ...Δεν είναι τα δικά μου μάτια, Νεφελοβάτη μου, που σου δείχνουν πράγματα... <BR/>Τα δικά σου είναι και το ξέρεις... <BR/>Έχουμε κάνει τόσες και τόσες συζητήσεις που αφορούν το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός, συνήθως για το πολεμικό μέρος, τις μάχες, τις τεχνικές... <BR/>Κάποτε όμως υπήρξε και μια άλλη συζήτηση... <BR/>Μια συζήτηση για τα κριτήρια με τα οποία επιλέχθηκαν εκείνοι που θα επάνδρωναν την αποστολή... <BR/>"Κριτήριο δεν ήταν μόνο η ανδρεία και το αν, ο καθένας από αυτούς, είχε ήδη αποκτήσει ένα γιο τουλάχιστον ως συνεχιστή του γένους του..." μου είχες πει... <BR/>"...κριτήριο ήταν και το κατά πόσο η σύντροφος του καθενός θα μπορούσε άξια να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων." <BR/>Όλοι κάτι λίγο γνωρίζουμε για το Λεωνίδα όχι όμως και για τη σύντροφό του, τη Γοργώ, που μπορεί να είναι αφανής μα δεν παύει να είναι ήρωας... <BR/>Για τη Γοργώ λοιπόν και για όλες εκείνες τις γυναίκες ετούτο το γραπτό που, εκείνη την αλησμόνητη μέρα, με πόνο βαθύ πρόσταξαν εκείνους που αγαπούσαν "Ή ταν ή επί τας!" <BR/><BR/>Καλό βράδυ...mantinadahttps://www.blogger.com/profile/17466182443152870849noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2275774549828676736.post-25354833077070726482009-02-26T01:11:00.000+02:002009-02-26T01:11:00.000+02:00Μπορεί να βλέπω, μα μέσα απ’ τα μάτια σου, βλέπω π...Μπορεί να βλέπω, μα μέσα απ’ τα μάτια σου, βλέπω πράγματα που μόνο ακουστά τα είχα.. <BR/><BR/>Για το μεγαλείο της ψυχής, γράφεις. Την ουσία του να είσαι άνθρωπος, ασχέτου φύλου και κατάστασης δείχνεις.. Απλά, όσο απλό μπορεί να ναι, το να σαι Άνθρωπος.. <BR/><BR/>Αυτό φωτίζεις και με χρώματα αιθέρια ζωγραφίζεις. Και κάτι ακόμα..<BR/><BR/>Δυο ψυχές, καρδιές, σώματα, που γίνονται ένα.. Και που τίποτα να χωρίσει δε μπορεί...<BR/><BR/>Αγαπημένο...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2275774549828676736.post-16373207102499847702008-11-13T00:21:00.000+02:002008-11-13T00:21:00.000+02:00Καταρχίν να πω ότι.... μπορεί εγώ να γράφω Ψυχής δ...Καταρχίν να πω ότι.... μπορεί εγώ να γράφω Ψυχής διαλόγους.... αλλά εσύ γράφεις Ψυχών Διαλόγους!!!..έχεις πάει σε άλλο επίπεδο πια!!!<BR/><BR/>Για να μιλήσω πάντως και σοβαρά...έε όσο μπορώ φυσικά...είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που παρουσιάζεις το πως μπορεί να επικαλύψει ο φόβος...ο εγωισμός ή η "αξιοπρέπεια" δύο ανθρώπων που δένονται με αγάπη την ίδια τους την αγάπη...να τη φτάσει σε τέτοιο σημείο όπου για να γίνει αντιληπτή να πρέπει να πληγωθεί πρώτα θανάσιμα!!!!...<BR/>Μαράκι μου άρεσε πάρα πολύ η δομή του συγκεκριμένου ποιήματος καθώς και η διπλή οπτική που χρησιμοποίησες!!<BR/><BR/>Για άλλη μια φορά δηλωνω θαυμαστής σου!!! ( γιατρέ μη παρεξηγηθείς...στο συγγραφικό ταλέντο αναφέρομαι:PPPPP....εεε μην παω και απο νυστερι!!!)<BR/>Την καλησπέρα μου Καβουρο-σκορπινα!::PPBlack_BattleDragonhttps://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2275774549828676736.post-10398519284929382222008-11-12T09:30:00.000+02:002008-11-12T09:30:00.000+02:00Αφιερωμένο σ' εσένα Νεφελοβάτη μου, που να δεις μπ...Αφιερωμένο σ' εσένα Νεφελοβάτη μου, <BR/>που να δεις μπορείς... <BR/>Τον Άνθρωπο μέσα στο μαχητή μα και το Μαχητή μέσα στον άνθρωπο...mantinadahttps://www.blogger.com/profile/17466182443152870849noreply@blogger.com